Kim jest prof. Adam Glapiński? Nowy prezes NBP [ZDJĘCIA]

Prof. Adam Glapiński, już od dłuższego czasu był typowany przez media, na oficjalnego kandydata prezydenta RP na prezesa Narodowego Banku Polskiego.

Glapiński o deficycie i ratingu Polski
Już na początku tego roku, w rozmowie z dziennikarzami sam zainteresowany przyznał, że "jest "najbardziej prawdopodobnym" kandydatem na następce Marka Belki.

Wówczas w rozmowie z agencją Bloomberg prof. Glapiński, stwierdził, że bank centralny powinien "trzymać się stabilnej i konserwatywnej polityki monetarnej".

Sprawdź koniecznie: Rząd chce uciszyć Rzeplińskiego? Prezes TK dostał list o kontrowersyjnej treści

- Nie ma wątpliwości, że będziemy kontynuować wprowadzanie polityki stabilizującej i unikać wszelkich przejawów nierównowagi. To będzie konserwatywna, tradycyjna i klasyczna polityka monetarna - dodał.

Obecny członek RPP i przyszły szef NBP, odniósł się również do styczniowej negatywnej oceny Polskie przez agencję ratingową Standard & Poor's - Nie będzie zwiększonych wydatków, jeśli nie będzie większych wpływów do budżetu - podkreślił Glapiński, dodając, że nie ma mowy o zwiększeniu deficytu budżetowego, a S&P w swojej ocenie Polski się bardzo myli. - Złoty ma bardzo solidne podstawy a obecne fluktuacje są krótkoterminowe - dodał ekonomista.

Kim jest przyszły szef NBP?
Adam Glapiński urodził się 9 kwietnia 1950 w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Ekonomiczno-Społecznym Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (1972). W tym samym roku odbył staż w Banque de France w Paryżu. Doktoryzował się, a w 2004 habilitował się w SGH w Warszawie. W 2013 otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych.

Oprócz bogatego doświadczenia akademickiego, zajmował się również polityką. W latach 80-tych działał w "Solidarności", a w 1989 był jednym z założycieli Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Centrum Demokratyczne, członkiem Komitetu Obywatelskiego w Warszawie oraz Sztabu Wyborczego „S” w „Niespodziance”.

Po upadku żelaznej kurtyny wraz z Jarosławem Kaczyńskim tworzy Porozumienie Centrum, a kolejno warszawski oddział Kongresu Liberalno-Demokratyczny (KLD) - formację w której działał wówczas Donald Tusk. Pełnił też funkcję wiceprzewodniczącego PC w latach 1991-93. W 1991 Glapiński wchodzi do rządu Jana Krzysztofa Bieleckiego, w który objął tekę ministra budownictwa i gospodarki przestrzennej.

Dlatego w mediach społecznościowych pojawiają się już archiwalne zdjęcia z przyszłym prezesem NBP i Jarosławem Kaczyńskim z PiS, ówczesnym szefem Porozumienia Centrum.

Przyjaźń JK z A. Glapińskim z pewnością nie ma żadnego związku z kandydaturą na szefa NBP. #PrywatnyFolwarkPiS pic.twitter.com/xqC8hklOZa

— SMD Warszawa (@SMDWarszawa) 6 maja 2016

@mmigalski Tak tylko pic.twitter.com/Hj0ZzOLVIf

— Arek Nigeria @ Hej!! (@Arek2013OK) 6 maja 2016

W 1991 z listy POC jako kandydat Porozumienia Centrum został wybrany na posła I kadencji. W rządzie Jana Olszewskiego pełnił funkcję ministra współpracy gospodarczej z zagranicą. W 1997 z ramienia Ruchu Odbudowy Polski uzyskał mandat senatora IV kadencji . W Senacie był wiceprzewodniczącym Komisji Gospodarki Narodowej. Wchodził w skład parlamentarnej Komisji Wspólnej Unii Europejskiej i Polski. Był później przewodniczącym rad nadzorczych: Banku Rozwoju Eksportu (1992), Centralwings Nowy Przewoźnik (2007) oraz KGHM Polska Miedź (2007). W latach 2007–2008 był prezesem zarządu – dyrektorem generalnym Polkomtela.

Czytaj również: Balcerowicz: Gdyby 500+ zapewniało dobrobyt, to wszyscy bylibyśmy bogaci [WIDEO]

Poza polityką, prof. Gapliński jest również mocno związany ze środowiskiem akademickim. Od 1974 pracuje jako wykładowca w macierzystej uczelni. Jest obecnie kierownikiem Zakładu Ekonomii Politycznej i Historii Myśli Ekonomicznej w Kolegium Zarządzania i Finansów SGH. Był także wykładowcą w Polskiej Akademii Nauk (1978–1983), Inter-University Centre of Postgraduate Studies w Dubrowniku (1986–1989), University of Colorado at Boulder (1993–1998), United States Business and Industrial Council na University of Missouri i na University of Kansas (1996), Institut Superieur de Gestion (1994–2005) i w Wyższej Szkole Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach (2004–2007). W 1988 otrzymał stypendium Societe Historique et Litteraire Polonaise w Paryżu.