Pracę zawodową rozpoczęła w 1946 w „Echu Krakowa” jako redaktor depeszowy.

W 1948 zamieszkała w Warszawie, gdzie początkowo pracowała jako depeszowiec w „Głosie Ludu”, a następnie – w „Expressie Wieczornym”. W 1952 została dziennikarką Polskiego Radia.

W marcu 1956 rozpoczęła pracę w Telewizji Polskiej, zostając gospodynią programu publicystyczno-rozrywkowego Tele-Echo, który prowadziła do kwietnia 1981.

W 1992 wydała książkę autobiograficzną pt. Teraz ja... 99 pytań do mistrzyni telewizyjnego wywiadu.

W latach 1958–1960 była spikerką TVP, w latach 1965–1968 – jedną z prowadzących Dziennik Telewizyjny, a w latach 1977–1981 – twórczynią i kierowniczką redakcji kulturalnej w Dzienniku Telewizyjnym. W latach 1977–1980 prowadziła Festiwal Interwizji w Sopocie.

W latach 2002–2006 prezentowała swoje publicystyczne felietony w cotygodniowym cyklu Punkt widzenia w Programie I Polskiego Radia.

Po zakończeniu współpracy z Polskim Radiu w 2006 zaczęła prowadzić własny blog internetowy.

Jesienią 1983 powróciła do aktywności zawodowej, prowadząc autorski program Wywiady Ireny Dziedzic, który zszedł z anteny we wrześniu 1991.

Irena Dziedzic została pochowana 14 stycznia 2019 na cmentarzu leśnym w Laskach.