Spotkali się na początku 1964 roku na planie spektaklu Teatru Telewizji, gdzie grali kochanków w sztuce „Pożeganania”. On był żonaty z Elżbietą Kępińską, ona była żoną Stanisława Dygata. Uczucie zawładnęło nimi do tego stopnia, że co tydzień wyrywali się poza Warszawę, by uprawiać miłość na łonie natury.  

W swoim „Dzienniku” Osiecka krótko podsumowała przygodę z Frykowskim: „Każdy miał wrażenie, że w chwili poznania Wojtka otwierał się przed nim baśniowy świat kolorowych przygód. Przez kilka tygodni byłam zakochana jak głupia koza. Dziś wiem, że pomyliłam flirt z miłością”.

To była tylko „sezonowa miłość”, która z serca Agnieszki zniknęła natychmiast, gdy w jej życiu ponownie pojawił się Marek Hłasko – jej miłość prawdziwa.

Ich miłość była piękna, ale władzy nie spodobały się kolejne utwory młodego prozaika i zaczął myśleć o emigracji. „Ale najpierw zaręczył się ze mną po szlachecku, z udziałem obu mamuś i swego ojczyma (mój stary nie chciał mieć z tym nic wspólnego). Pięknie było” – pisała Agnieszka. Wkrótce Marek Hłasko wyjechał do Paryża.

„Zamiast świętować miłość, to się tak kręciłam. Myślałam, że zawsze będziemy młodzi, że świat poczeka. Nic nie poczekało” – wspominała po latach Agnieszka Ociecka. 

Marek Hłasko w grudniu 1959 r. napisał do Osieckiej ostatni list: „Jeszcze będzie wszystko dobrze, jeszcze będziesz mówić: życie mi złamałeś, łobuzie…” Potem zamilkł. Spotkali się 10 lat później w Stanach Zjednoczonych. Jednak nic już nie było takie same.

To dla szalonej Zofii piękny Krzysztof skomponował utwór „Crazy Girl”.