Jan Paweł II. Życie godne pamięci

W ciągu swojej posługi na tronie Piotrowym Jan Paweł II odbył 104 podróże. Wiele razy całował ziemię, po której nigdy przedtem nie stąpał żaden papież. Papież Polak pragnął jedności między chrześcijanami, był otwarty na ludzi innej wiary. Modlił się pod jerozolimską „Ścianą Płaczu” i ucałował Koran.

Ogłosił 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji apostolskich, 43 listy apostolskie; zwołał 9 konsystorzy; mianował 232 kardynałów, kanonizował 478 świętych, beatyfikował 1318 błogosławionych, przyjął ponad 1350 osobistości politycznych, odbył ponad 1020 audiencjach generalnych. Ale przede wszystkim był. Jego obecność dodawała otuchy.

Wojtyłowie cieszyli się z drugiego syna (starszy Edmund w chwili narodzin Karola miał już 14 lat), a ojciec rodziny patrzył w przyszłość z optymizmem. Kraj zdobył wreszcie niepodległość a on awansował na porucznika.

Zdjęcie Karola Wojtyły wykonane jako pamiątka Pierwszej Komunii Świętej wisi dzisiaj w muzeum − Domu Rodzinnym Jana Pawła II w Wadowicach. Na odwrocie zdjęcia znajduje się kolorowa ilustracja z odręcznym wpisem proboszcza parafii Wadowice oraz data przystąpienia do Sakramentu Komunii Świętej - 25 maja 1929.

Górskie czy kajakowe wyprawy Środowiska były w latach 50. i 60. wyrazem nie lada odwagi. Wprowadzone przez komunistów prawo zakazywało księżom spotkań z wiernymi poza świątyniami i salkami katechetycznymi. Właśnie dlatego ksiądz Wojtyła dla niepoznaki podczas takich wypraw nazywany był Wujkiem. Ewentualne ujawnienie jego prawdziwej "profesji" mogłoby skutkować więzieniem, a także kłopotami przełożonych rozmiłowanego w ojczystych krajobrazach duchownego.

Według wspomnień studentów towarzyszących Wujkowi biskupowi, Góral przypadkowo spotkany na szlaku, wygłasza do Wojtyły zdanie cokolwiek prorocze: „ Jak wyście są biskup, to jo jest papież!”.

To był wielki dzień (dzień wybory papieża).Po 455 latach biskupem Rzymu nie wybrano Włocha. Został nim Polak. Ku zaskoczeniu świata Kościół postawił na „słowiańskiego papieża”. Młody kardynał Karol Wojtyła, jako papież Jan Paweł II wkrótce miał odmienić oblicze ziemi. Nie tylko „tej ziemi”. Jego pontyfikat miał wpływ na całą Europę Wschodnią.

W 1979 w Warszawie na Placu Zwycięstwa Jan Paweł II mówił: „Nie można też bez Chrystusa zrozumieć dziejów Polski – przede wszystkim jako dziejów ludzi, którzy przeszli i przechodzą przez ziemię. Dzieje ludzi! Dzieje narodu są przede wszystkim dziejami ludzi. A dzieje każdego człowieka toczą się w Jezusie Chrystusie. W Nim stają się dziejami zbawienia. (…) Jeśli jest rzeczą słuszną, aby dzieje narodu rozumieć poprzez każdego człowieka w narodzie – to równocześnie nie sposób zrozumieć człowieka inaczej jak w tej wspólnocie, którą jest jego naród. (…) Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”

Tadeusz Nowakowski, pisarz emigracyjny i dziennikarz, wieloletni pracownik Radia Wolna Europa, znany był przede wszystkim jako radiowy reporter papieża, który towarzyszył Ojcu Świętemu w podróżach po wszystkich kontynentach świata.

Ważnym wydarzeniem pielgrzymki w 1983 r., kolejnym roku stanu wojennego, była Msza św. celebrowana przez Jana Pawła II z okazji 600-lecia obecności Cudownego Obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze. W homilii Papież mówił: „Tutaj zawsze byliśmy wolni. (…) Tutaj też nauczyliśmy się tej podstawowej prawdy o wolności narodu: naród ginie, gdy znieprawia swojego ducha, naród rośnie, gdy duch jego coraz bardziej się oczyszcza, i tego żadne siły zewnętrzne nie zdołają zniszczyć”.

Jan Paweł II podróżował po świecie, a po powrocie z męczących pielgrzymek odwiedzał kolejne parafie. Przynajmniej piętnaście parafii rocznie. Było to ciągłe, systematyczne zajęcie, przerywane jedynie w wyjątkowych sytuacjach, w momentach trudnych, jak zamach.

Działalność apostolska Jana Pawła II była swego rodzaju wędrownym nauczaniem. „Nie możemy czekać na wiernych na placu świętego Piotra, musimy do nich wyjść” - to jego słowa. Uważał, że obowiązkiem papieża i Kościoła jest poszukiwanie człowieka, tak jak to czynił Chrystus, przemierzając Ziemię i nauczając wszystkie narody.

Robił to jako człowiek wolny, nie ulegający presji ani Zachodu, Ani Wschodu. Jak zawsze. Zdanie powtarzane przez Jana Pawła II w ciągu całego pontyfikatu - „Świat może się zmienić!” - jest może najcenniejszą spuścizną, jaką mógł zostawić człowiekowi XXI wieku.

2 kwietnia 2005 roku, w wigilię Święta Miłosierdzia Bożego, 9665 dnia pontyfikatu o 7.30 zaczął tracić przytomność. Odzyskiwał ją jeszcze kilkakrotnie. Około 15.30 ledwie słyszalnym głosem poprosił: „Pozwólcie mi iść do domu Ojca”. Około 19:00 zapadł w śpiączkę. Na monitorze rejestrującym bicie papieskiego serca linia ciągła pojawiła się o 21:37. „Powrócił do domu Ojca” stwierdził łamiącym się głosem papieski lekarz, profesor Buzzonetti.