Urlop na żądnie – pracodawca może odmówić tylko wyjątkowo
Urlop na żądnie jest opisany w jednym krótkim przepisie Kodeksu pracy. Najważniejszy element, tzn. kiedy pracodawca może odmówić, określa orzecznictwo sądów.
Orzecznictwo wskazuje, że odmowa urlopu na żądanie jest dopuszczalna tylko, gdy nieobecność zatrudnionego zaszkodziłaby interesom firmy i kolidowałaby z koniecznością zapewnienia normalnego toku pracy. Oznacza to, że odmowa udzielenia tej formy wolnego jest możliwa jedynie wyjątkowo i musi być uzasadniona. Pracodawca, który bezzasadnie odmawia urlopu na żądanie może być ukarany grzywną.
Pracodawca odmówi urlopu na żądnie jeśli zatrudniony popełni jeden kluczowy błąd
Moment zgłoszenia urlopu na żądanie jest kluczowy – wykonanie telefonu lub wysłanie sms-a (albo inna forma powiadomienia) musi być dokonane przed rozpoczęciem pracy. Pracodawca nie ma prawa żądać podania przyczyny.
Nie jest tu konieczny ważny powód typu choroba. Przyczyna może być również obiektywnie błaha, a pracodawca nie ma prawa zapytać o rodzaj tej przyczyny.
Jednak jeśli zatrudniony według harmonogramu zaczyna pracę o 8:00, a sms informujący o urlopie na żądanie zostanie wysłany o 08:01, to wymogi prawidłowego zgłoszenia nie są spełnione, a pracodawca może odmówić.
We wskazanym przykładzie wymogi spełni SMS wysłany o 7:59 lub wcześniej z treścią typu „zgłaszam konieczność wzięcia urlopu na żądanie w dniu dzisiejszym”.
Ile dni urlopu na żądanie w roku? Należy wziąć pod uwagę dwa limity
Przysługują 4 dni urlopu na żądanie w roku. Należy wziąć pod uwagę, że każdy dzień urlopu na żądanie zmniejsza limit „zwykłego” urlopu. Jeśli ktoś wykorzystał cały „zwykły” urlop (wypoczynkowy) w danym roku, to urlop na żądnie również nie przysługuje.
Podcasty
Playlisty tematyczne
