Z danych MSWiA przekazanych "Rzeczpospolitej" wynika, że w minionym roku polskie obywatelstwo otrzymało blisko 5,2 tys. osób. To najwyższe wskaźniki od czasu zliberalizowania prawa dla cudzoziemców w 2012 r.
Trudny język polski
Polska w porównaniu z innymi krajami nie ma aż tak wysokich progów przyznawania obywatelstwa. Starają się o nie najczęściej Ukraińcy, Białorusini, Rosjanie, a także Amerykanie. W naszym kraju nie wymaga się egzaminu z historii czy systemów politycznych jak w Niemczech czy Wielkiej Brytanii, ale bezwzględnie wymagana jest znajomość języka polskiego. Od lutego ubiegłego roku wymaga się posiadania certyfikatu potwierdzającego znajomość języka polskiego na poziomie B1. Można go uzyskać zdając płatny egzamin organizowany przez Państwową Komisję Poświadczania Znajomości Języka Polskiego Jako Obcego. Dla wielu może być to kłopotliwe, ponieważ w Polsce niewiele jest instytucji, które oferują bezpłatne kursy nauki języka. Egzamin certyfikacyjny również jest kosztowny, ponieważ wynosi około 600 zł. Do tego należy doliczyć opłatę za wniosek o uznanie za obywatela polskiego - 2019 zł. Na szczęście pieniądze są zwracane, jeśli wniosek zostanie odrzucony.
Kto może zostać Polakiem?
Polskie prawo przewiduje sytuacje, w których możliwe jest uznanie cudzoziemca za obywatela polskiego. Aby to nastąpiło, cudzoziemiec musi spełnić jeden z poniższych warunków:
• przebywać nieprzerwanie na terytorium Polski co najmniej od 3 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, który posiada w Polsce stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego;
• przebywać nieprzerwanie w Polsce co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, który pozostaje co najmniej do 3 lat w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim lub nie posiada żadnego obywatelstwa;
• przebywać nieprzerwanie na terytorium Polski co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, które uzyskał w związku z posiadaniem statusu uchodźcy nadanego w Polsce;
• przebywać nieprzerwanie i legalnie na terytorium Polski co najmniej od 10 lat i spełniać łącznie trzy warunki: posiadać zezwolenie na osiedlenie lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, posiadać w Polsce stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego.
Osobne przepisy odnoszą się do małoletnich cudzoziemców. Mogą oni zostać uznani za obywateli Polski w dwóch przypadkach, jeśli:
• jedno z rodziców jest obywatelem polskim, a małoletni przebywa w Polsce na podstawie zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, a drugie z rodziców, nie posiadające obywatelstwa polskiego, wyraziło zgodę na to uznanie;
• co najmniej jednemu z rodziców zostało przywrócone obywatelstwo polskie, jeżeli małoletni przybywa w Polsce na podstawie zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, a drugie z rodziców, nie posiadające obywatelstwa polskiego, wyraziło zgodę na to uznanie.
Źródło: "Rzeczpospolita"
Podcasty
Playlisty tematyczne
