Kim jest Janusz Kowalski? Kariera polityka Solidarnej Polski

Swoją karierę polityczną rozpoczął w stowarzyszeniu Młodzi Konserwatyści, do której przystąpił w 1997 w Łodzi, w 1998 tworzył jego struktury w Opolu i Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym, będącym częścią Akcji Wyborczej Solidarność. W 2001 przeszedł do Przymierza Prawicy. Jako jego członek bez powodzenia kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości do Sejmu w wyborach parlamentarnych w tym samym roku, a w wyniku rozwiązania PP w czerwcu 2002 przystąpił do PiS. 

Od 2005 do 2006 należał do Platformy Obywatelskiej, kandydował z jej listy bezskutecznie do Sejmu w wyborach w 2005[10]. Odszedł z partii w wyniku konfliktu z Leszkiem Korzeniowskim, wskutek czego nie kandydował w kolejnych wyborach samorządowych.

Czytaj także: Wielki powrót Janusza Kowalskiego do rządu? Są doniesienia, czym miałby się zająć

Od 2003 do 2008 był prezesem zarządu krajowego Stowarzyszenia „Stop Korupcji”. W latach 2007–2008 pracował w Departamencie Dywersyfikacji Dostaw Nośników Energii w Ministerstwie Gospodarki (gdzie współpracował z wiceministrem gospodarki Piotrem Naimskim) oraz w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego.

Od stycznia 2009 do 2010 był członkiem Zespołu ds. Bezpieczeństwa Energetycznego w Kancelarii Prezydenta RP. Został też prywatnym przedsiębiorcą. W latach 2014–2015 pełnił funkcję wiceprezydenta Opola u boku Arkadiusza Wiśniewskiego. Jako bezpartyjny dołączył do rady programowej PiS[12]. Po odejściu z opolskiego ratusza był prokurentem i następnie do 2016 członkiem zarządu Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, a od 2018 do 2019 był członkiem zarządu Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych.

W wyborach parlamentarnych w 2019, startując jako przedstawiciel Solidarnej Polski na liście PiS, został wybrany na posła na Sejm IX kadencji. Kandydował w okręgu wyborczym nr 21 i otrzymał 20 973 głosy. Po wyborach przystąpił do odbudowy regionalnych struktur Solidarnej Polski. W grudniu 2019 powołany na sekretarza stanu w Ministerstwie Aktywów Państwowych, został też pełnomocnikiem rządu do spraw reformy nadzoru właścicielskiego nad spółkami Skarbu Państwa. 19 lutego 2021, na zebraniu kierownictwa PiS, zdecydowano o jego odwołaniu. Dzień później został zdymisjonowany ze stanowiska wiceministra.