Wyjeżdżasz do pracy we Włoszech? Poznaj swoje prawa i przywileje

Osoby podejmujące pracę tymczasową we Włoszech mogą zarejestrować się w Biurze Ewidencji Ludności (wł. Ufficio del Anagrafe), co stanowi odpowiednik naszego urzędu stanu cywilnego. Aby dokonać rejestracji, należy okazać dowód tożsamości lub paszport, umowę o pracę, numer identyfikacji podatkowej (wł. codice fiscale) oraz wypełnić podanie o wpis tymczasowy.

Codice fiscale jest odpowiednikiem polskiego NIP-u, ale ma szersze zastosowanie. Będziesz potrzebować tego numeru m.in. po to, żeby zawrzeć umowę najmu, otworzyć konto bankowe, rozpocząć pracę zarobkową lub zarejestrować się w urzędzie pracy. Wniosek o numer złożysz bezpłatnie we włoskiej Agenzii delle Entrate. Zrobisz to za okazaniem ważnego dokumentu tożsamości. Numer otrzymasz pocztą.

We Włoszech występuje duży popyt na pracowników z wykształceniem wyższych i średnim. Aż 53 proc. wszystkich ofert pracy jest skierowanych do tej grupy, z czego 44 proc. - do osób z wykształceniem średnim. W celu wykonywania wolnego zawodu – zarówno regulowanego, jak i nieregulowanego, trzeba postarać się o uznanie dyplomu we Włoszech. Procedury obowiązują m.in. lekarzy, pielęgniarki, fizykoterapeutów i ekonomistów.

Przeczytaj również: Ile zarobisz w Norwegii. Najlepiej płatna praca sezonowa

Osoby poszukujące pracy za pośrednictwem agencji zatrudnienia powinny sprawdzić firmę, z której usług zamierzają skorzystać, na stronie włoskiego ministerstwa pracy, pod adresem www.welfare.gov.it. Pracownik nie ponosi kosztów związanych z pośrednictwem. Ponadto warto odwiedzić serwisy, w których ukazują się oferty pracy tymczasowej: www.cliccalavoro.it i www.interinaleitalia.it oraz system informacyjny dotyczący pracy sezonowej SISIFO www.tomware.it/webs/sisifo.nsf. Dużo ofert pracy znajduje się także pod adresami: www.jobpilot.it, www.jobonline.it, www.stepstone.it oraz www.bancalavoro.it.

Włosi pozostawiają dość dużą dowolność, jeżeli chodzi o przygotowanie curriculum vitae. Do listów motywacyjnych nie dołącza się żadnych załączników, a oba dokumenty warto napisać odręcznie. Natomiast podczas rozmowy kwalifikacyjnej pracodawcy nie wolno poruszać takich tematów, jak: stan cywilny, przekonania religijne czy planowana ciąża.

W przeciwieństwie do Polski, włoskie prawo pracy reguluje kodeks cywilny, natomiast warunki zatrudnienia określają zbiorowe umowy związkowe (wł. Consiglio Nazionale dell'Economia e del Lavoro). Ich wykaz znajduje się na stronie Krajowej Rady Gospodarki i Pracy pod adresem www.cnel.it. Poszczególne sektory, np. budownictwo i rolnictwo, posiadają własne związki zawodowe.

Najbardziej popularną formą umowy we Włoszech jest umowa o pracę na czas nieokreślony. Tę na czas określony podpisuje się tylko w szczególnych przypadkach i może być ona wznowiona jeden raz pod warunkiem, że poprzedni kontrakt został podpisany na krócej niż trzy lata. Umowa na czas określony może zostać przedłużona. Oba rodzaje umów powinna poprzedzać umowa na okres próbny.

Jeżeli umowa o pracę ma charakter ustny, pracownik musi otrzymać od pracodawcy dokument, który informuje go, ile przysługuje mu dni wolnych od pracy, którego dnia będzie miała miejsce wypłata, jakie są warunki rozwiązania umowy oraz ile wynosi czas pracy w ujęciu dziennym lub tygodniowym. (Ustawowo jest to 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo, a w przypadku opiekunów – 10 godzin dziennie i 54 tygodniowo.)

Może cię zainteresować: Praca sezonowa w Niemczech. Vademecum pracownika

Mimo że normy wprowadzone przez CCNL dla poszczególnych sektorów mogą różnić się między sobą, to posiadają pewne elementy wspólne: w ciągu roku można „zrobić" maksymalnie 250 nadgodzin, od sześciu godzin pracy dziennie wzwyż przysługuje przerwa, co 24 godziny musi być zagwarantowana 11-godzinna przerwa, na 7 dni w tygodniu co najmniej jeden musi być wolny od pracy, urlop w skali roku ma 26 dni, a praca nocna odbywa się między 24:00 a 5:00 rano.

We Włoszech nie ma ustalonej płacy minimalnej, za to pracownikom przysługuje podwójna stawka za pracę w dni świąteczne. Wynagrodzenie jest zróżnicowane. Telemarketer może liczyć na ok. 10 euro za godzinę, ale kelner – tylko na 6-7 euro za godzinę pracy. Po wygaśnięciu obowiązku pracy pracownicy otrzymują odprawę, która wynosi maksymalnie 1/13,5 rocznego wynagrodzenia za każdy rok pracy. Stawki są waloryzowane raz do roku.

Przez pierwsze trzy miesiące pobytu we Włoszech obywatelom UE nie przysługują żadne zasiłki, ani świadczenia z opieki społecznej. Osoby fizyczne muszą opłacać podatek IRE lub tzw. podatek od dochodów uzyskanych gdziekolwiek. W kraju Leonarda da Vinci obowiązują różne stawki podatkowe.

Źródło: eures.praca.gov.pl