Spis treści
Renta alkoholowa jest tematem kontrowersyjnym. Z jednej strony, istnieje ogromne zapotrzebowanie na wsparcie osób uzależnionych od alkoholu, które zmagają się z poważnymi problemami zdrowotnymi i społecznymi. Z drugiej strony, powszechne jest przekonanie, że takie świadczenia są marnowane na alkohol, co podsyca niechęć społeczną. Co roku, z ubezpieczeń społecznych przeznaczanych jest około 60 milionów złotych na renty dla osób, których niezdolność do pracy spowodowana jest chorobą alkoholową. Choć kwota ta może wydawać się znaczna, należy pamiętać, że środki te powinny służyć przede wszystkim wsparciu procesu leczenia i rehabilitacji, a nie być postrzegane jako nagroda za uzależnienie. Wsparcie finansowe może umożliwić osobom uzależnionym pokrycie podstawowych kosztów życia, takich jak opłaty za mieszkanie czy leki, co z kolei może przyczynić się do poprawy ich sytuacji życiowej i zwiększenia motywacji do podjęcia leczenia.
Kwota renty alkoholowej
Wysokość renty alkoholowej zależy od stopnia niezdolności do pracy i jest ustalana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a świadczenia rentowe co roku są waloryzowane.
Aktualne kwoty renty alkoholowej:
- 1780,96 zł w przypadku całkowitej niezdolności do pracy,
- 1335,72 zł w przypadku częściowej niezdolności do pracy.
W przypadku całkowitej niezdolności do pracy alkoholik może więc dostawać rentę wynoszącą tyle, ile wynosi emerytura minimalna.
Zasady ubiegania się o rentę alkoholową
Podstawą ubiegania się o taką rentę jest niezdolność do pracy. Osobą niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo straciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W tym wypadku do naruszenia sprawności organizmu dochodzi z powodu nadużywania alkoholu. Osobą całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.
Polecany artykuł:
Osobą częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami.
Alkoholik, czyli osoba zmagająca się z problemami zdrowotnymi wywołanymi przez nadmierne spożywanie alkoholu, może ubiegać się o rentę, pod warunkiem, że lekarz uzna ją za osobę niezdolną do pracy.
Uwaga! Samo zdiagnozowanie alkoholizmu nie wystarcza, by uzyskać prawo do renty alkoholowej. Osoby pijące najczęściej mimo to są zdolne do pracy. Nie każdy przypadek alkoholizmu oznacza więc możliwość otrzymania renty.
W przypadku renty alkoholowej należy dowieść, że to właśnie alkoholizm, a nie coś innego, spowodował dodatkowe schorzenia uniemożliwiające pracę. Schorzeniami uniemożliwiającym pracę, a spowodowanymi przez alkoholizm są np. przewlekłe zapalenie trzustki, uszkodzenie i zaburzenie funkcjonowania układu nerwowego, udar mózgu (jego następstwa), upośledzenie czynności wątroby, czy upośledzenie wykonywania skoordynowanych ruchów. Mogą to być jednak także wszelkie inne poważne komplikacje zdrowotne związane z nadużywaniem alkoholu.
Osoba starająca się o rentę alkoholową z ZUS musi:
- Być uznana przez lekarza za pracownika niezdolnego do pracy;
- Posiadać wymagany okres składkowy i nieskładkowy, zależny od wieku, w którym powstała niezdolność do pracy;
- Wykazać, że niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie, czyli np. podczas ubezpieczenia, zatrudnienia, pobierania zasiłku dla bezrobotnych.
Renta alkoholowa – jak ją uzyskać
- Najpierw należy uzyskać diagnozę i orzeczenie lekarskie potwierdzające niezdolność do pracy.
- Trzeba zgromadzić niezbędną dokumentację, w tym historię leczenia schorzeń spowodowanych alkoholizmem.
- Mając już orzeczenie i dokumenty, trzeba złożyć do ZUS-u wniosek o rentę, dołączając wszystkie wymagane dokumenty.
- Zakład Ubezpieczeń Społecznych rozpatruje wniosek i przyznaje rentę lub wydaje decyzję o odmowie jej przyznania.
Podstawą prawną przyznawania renty alkoholowej jest art. 12. ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a rentę alkoholową wypłaca ZUS.