Zagadka czupakabry rozwiązana! Słynny potwór to... kojoty chore na świerzb

Jak wynika z badań zwłok zdechłych kojotów przypominających czupakabrę, prowadzącą do utraty sierści chorobę skóry wywołuje pasożytnicza roztocz, świerzbowiec (łac. Sarcoptes scabiei). Rzekome czupakabry chorowały na pospolity nawet u ludzi świerzb.

Przeczytaj koniecznie: Czupakabra zabija na Mazowszu

W toku ewolucji, zwykłe, udomowione psy dzięki kontaktom z ludźmi nabrały odporności na świerzb. Nie udało się to dzikim zwięrzętom z rodziny psowatych, takim jak wilki czy właśnie kojoty. Co gorsza dla nich, brak kontaktu z pasożytem wywołującym świerzb spowodował, że są one zupełnie nieodporne na złośliwą roztocz. O ile dla człowieka świerzb nie jest zagrożeniem (wywołuje głównie nieprzyjemne swędzenie), o tyle kojoty pasożyt może nawet zabić.

Świerzb prowadzi u kojotów do zakażenia bakteryjnego. Utracie sierści na skutek infekcji towarzyszy też charakterystyczny smród wokół zwierzęcia. Chore, osłabione zwierzę może uciekać się do mało wyrafinowanych metod polowania, takich jak zabijanie stanowiących łatwy łup zwierząt domowych. Stąd napady kojotów na żywy inwentarz, za których sprawcę uchodziła tajemnicza czupakabra.

Mit o Czupakabrze powstał w 1987 roku. Dwie portorykańskie gazety, "El Vocero" i "El Nuevo Dia" napisały o niezwykłych przypadkach gospodarskich zwierząt, z których "oprawca" wyssał całą krew. Ginęły w ten sposób kozy, kaczki czy gęsi. Podejrzenie padło na nieznane dotąd, a zaobserwowane kreatury, przypominające po części psa, dużego gryzonia i gada z długim ryjem, bez sierści i o odrażającym zapachu.

Patrz też: Liszki: Jakiś potwór wyssał krew z moich 80 świń (FOTO!)