Absurdy naszej rzeczywistości. „Głos cynika. Terapia liberalna” - RECENZJA

Wydany przez wydawnictwo Nieoczywiste „Głos cynika. Terapia liberalna” jest zbiorem felietonów Jerzego Wysockiego publikowanych na portalu tygodnika Wprost i Warsaw Enterprise Institure. Autor od wielu lat zabiera głos w sprawach publicznych, w PRL-u publikując w prasie podziemnej, a później m.in. dla Życia Warszawy. Teraz zabiera nas w podróż po polskich absurdach z lat 2013-2019. O czym przeczytamy?

Poza wspomnianym 500 plus czy zakazem handlu Wysocki ujawnia paradoksy Okrągłego Stołu, twierdząc, że nie zmieniano wtedy ustroju, a utrwalano socjalizm. Głośno komentuje sprawę zarobków w ministerstwach i spółkach skarbu państwa – autor trafnie zauważa, że w tych pierwszych pensje są za małe, by przyciągnąć prawdziwych fachowców, podczas gdy w tych drugich worek z pieniędzmi zdaje się nie mieć dna i to powoduje patologie. Wysocki spogląda także na problemy migracji, słusznie oceniając, że Ukraińcy nie zabierają pracy Polakom, a tak naprawdę ratują nasz rynek i rząd powinien jeszcze bardziej uprościć przepisy pozwalające imigrantom ze wschodu podjęcie u nas pracy.

Czy więc „Głos cynika. Terapia liberalna” jest lekarstwem na problemy polskiej polityki, gospodarki i naszego społeczeństwa? Nie, co zresztą stwierdza i sam Jerzy Wysocki. Często nawet nie znajdziemy tu wyjaśnienia, skąd dany absurd się wziął. „Głos cynika” to bardziej uwypuklenie problemów, bezpośrednie, zwykle ironiczne wskazanie ich palcem, by to czytelnik mógł sam odpowiedzieć sobie na pytanie czemu jest jak jest i co możemy z tym zrobić.

Książka zawiera też pewne smaczki, jeszcze mocniej nakreślając nam dystans do rzeczywistości jaki ma autor. Wysocki bowiem nie tylko opisuje swoje przemyślenia, ale nawet rozmawia sam ze sobą, przeprowadzając wywiad. To sprawia, że jesteśmy w stanie dowiedzieć się, dlaczego ma takie, a nie inne spojrzenie na otaczający nas świat, jak w głowie Wysockiego ukształtowały się poglądy liberalne.

„Głos cynika. Terapia liberalna” jest więc faktycznie, zarazem cynicznym głosem samego autora, jak i terapią dla społeczeństwa oraz autoterapią dla samego autora. Ironicznie, krytycznie i w punkt. Choć można się z niektórymi stwierdzeniami Jerzego Wysockiego nie zgadzać, próbować polemizować, to będzie to i tak ciekawa, dyskusja, bowiem na argumenty autora trzeba przygotować bardzo mocne i konkretne kontrargumenty. Każdy tekst w „Głosie cynika” jest nie tylko przemyślany, ale przede wszystkim płynie z serca.