Przywileje podatkowe i celne kościelnych osób prawnych
Zgodnie z art. 55 Ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej:
Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami (…) Dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych (…) są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne
Zgodnie z art. 56 tej samej ustawy:
„Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych (..)”
Powyższe przepisy określają przywileje dla kościelnych osób prawnych zarówno od strony podatkowej, jak i celnej. Kolejny przepis ustanawia dalsze przywileje. Zgodnie z art. 57 wspomnianej ustawy:
„Kościelne osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową i wychowawczą oraz utrzymanie duchownych i członków zakonów”.
Czym jest Fundusz kościelny?
Fundusz Kościelny został powołany na mocy art. 8 ustawy o przejęciu przez państwo dóbr martwej ręki, poręczeniu proboszczom posiadania gospodarstw rolnych i utworzeniu Funduszu Kościelnego jako forma rekompensaty dla kościołów za przejęte przez Państwo nieruchomości ziemskie.
Fundusz Kościelny stanowi wyodrębnioną pozycję w części budżetu, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych – obecnie Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Podcasty
Playlisty tematyczne
