Wprowadzenie euro to masa pracy dla posłów

Zmiany w prawie w Polsce możemy wprowadzić na dwa sposoby - poprzez jeden akt prawny, czyli tzw. ustawę horyzontalną (tak jak to zrobiliśmy, przeprowadzając przed laty operację denominacji złotego), albo - wprowadzając zmiany pakietem wielu ustaw dotyczących poszczególnych obszarów prawnych.

Niezbędna będzie przede wszystkim zmiana przepisów w zakresie działania banku centralnego, polityki pieniężnej i walutowej. Uregulowania wymaga też sam proces wprowadzania euro - konieczne będzie ustalenie zasad wymiany gotówki, długości okresu podwójnego obiegu, sposobu przeliczania na euro kwot wyrażonych w złotych, a także wielu innych szczegółowych kwestii.

Zmiany dotyczyć będą również wszelkich aktów prawnych, które zawierają kwoty wyrażone w złotych - np. przepisów określających wysokości grzywien czy opłat. Kwestia stabilności kontraktów (np. umów o pracę) ma ogromne znaczenie dla konsumentów i przedsiębiorców, dlatego przepisy wspólnotowe wprowadzają tzw. zasadę ciągłości umów (artykuł 3 rozporządzenia Rady 1103/97 z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących wprowadzenia euro), która obowiązuje bezpośrednio we wszystkich krajach Unii Europejskiej.

A to oznacza, że nie trzeba będzie uchwalać w Polsce przepisów implementujących. Z zasady zachowania ciągłości umów wynika, że żadna ze stron kontraktu nie może domagać się zmian jego postanowień, uzasadniając to wprowadzeniem nowej waluty.

Tym samym wprowadzenie euro nie będzie miało wpływu na pensje, świadczenia społeczne czy umowy, jakie wcześniej zawarły firmy czy osoby fizyczne. Natomiast zawarte w umowach ceny wyrażone w złotych zostaną przeliczone na euro zgodnie z nieodwołalnym kursem wymiany. Czyli - jeśli firma na przykład wynajmuje lokal na prowadzenie swojej działalności lub kupuje surowce do produkcji, to po przyjęciu przez Polskę euro umowy dotyczące tych spraw będą nadal obowiązywały, tylko kwoty należności zostaną przeliczone na euro zgodnie z nieodwołalnym kursem wymiany.