Mama 4 plus – które mamy nie dostaną świadczenia?

Świadczenie nie będzie przysługiwać osobie, którą sąd pozbawił władzy rodzicielskiej lub której sąd ograniczył władzę rodzicielską przez umieszczenie dziecka lub dzieci w pieczy zastępczej, oraz w przypadku długotrwałego zaprzestania wychowywania dzieci.
Świadczenie nie będzie przysługiwać również, gdy po przyznaniu świadczenia osoba która je pobiera jest tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności. Powyższe zasady dotyczące pobytu w więzieniu nie będą miały zastosowania w przypadku osób odbywających karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego.

Kto może ubiegać się o świadczenie

Zgodnie z ustawą z dnia 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. poz. 303), świadczenie to będzie przysługiwać, po spełnieniu określonych warunków(wiek 60 lat dla Pań i 65 lat dla Panów, urodzenie i wychowanie lub wychowanie co najmniej czworo dzieci, brak niezbędnych środków utrzymania), wyłącznie osobom mieszkającym w Polsce i mającym (po ukończeniu 16 lat) tzw. ośrodek interesów życiowych na terytorium naszego kraju – przez co najmniej 10 lat.

Wniosek o rodzicielskie świadczenie uzupełniające będą mogły złożyć osoby, które ukończyły wiek 60 lat (kobiety) lub 65 lat (mężczyźni) i nie mają wypracowanej emerytury w wysokości najniższej oraz niezbędnych środków utrzymania. O świadczenie będzie mogła ubiegać się matka, która urodziła i wychowała lub wychowała co najmniej czworo dzieci. Świadczenie to będzie przysługiwać ojcu, w przypadku śmierci matki lub porzucenia dzieci przez matkę, analogicznie jak w przypadku prawa do urlopu macierzyńskiego i zasiłków macierzyńskich, a także w razie długotrwałego zaprzestania sprawowania przez nią opieki.

Wniosek o rodzicielskie świadczenie uzupełniające będą mogli składać również posiadający prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz cudzoziemcy legalnie przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Polska jako państwo członkowskie Unii Europejskiej jest związana dyrektywami unijnymi w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz równego traktowania cudzoziemców z obywatelami polskim.