W Wielkiej Brytanii obowiązują dwa rodzaje pensji – tzw. tygodniówki oraz wynagrodzenie miesięczne. Wysokość pensji minimalnej reguluje „prawo Krajowej Płacy Minimalnej" (National Minimum Wage Act). Minimalna stawka za jedną roboczogodzinę jest rokrocznie ogłaszana w październiku. Na jej wysokość ma wpływ wiek pracownika. Stawkę wylicza się na kilka różnych sposobów.
Od 1 kwietnia 2016 r. osoby od 25 lat wzwyż zarabiają minimum 7,20 funta za godzinę pracy (41 złotych). Najniższa stawka godzinowa wzrosła o 0,5 funta, w porównaniu z rokiem ubiegłym. W przypadku pracowników w wieku od 21 do 24 lat minimalna godzinowa płaca wynosi 6,70 funta, w grupie 18 – 20 lat jest to 5,30 funta, nastolatkowie poniżej 18 lat mają zagwarantowane 3,87 funta, a uczniowie – 3,30 funta. Partia konserwatywna zapowiedziała, że do 2020 r. każda osoba zatrudniona w Wielkiej Brytanii będzie miała zagwarantowane 8 funtów za godzinę pracy.
Może cię zainteresować: Praca sezonowa w Norwegii. Od czego zacząć
W maju firma PayScale opublikowała wyniki badania zrealizowanego na grupie ponad 170 tys. osób. Wynika z niego, że zarobki w Wielkiej Brytanii rosną wraz ze stażem pracy. Dodatkowo uwidacznia się zależność między miejscem pracy a wysokością pensji. W dużych korporacjach zatrudniających powyżej 50 tys. osób można liczyć na wynagrodzenie przekraczające rocznie 40 tys. funtów rocznie, natomiast małe firmy, w których pracuje mniej niż 10 osób, płacą średnio 24,9 tys. funtów rocznie.
Dane PayScale wskazują, że najwięcej zarabiają Londyńczycy (34,7 tys. funtów rocznie). Pracowników zagranicznych kuszą również inne duże miasta: Cambridge (31,3 tys. funtów rocznie), Edynburg (28,7 tys. funtów), Brystol (28,1 tys. funtów), Glasgow (27 tys. funtów), Manchester (26,6 tys. funtów) i Birmingham (26,6 tys. funtów).
Mężczyźni w Wielkiej Brytanii zarabiają więcej niż kobiety (średnio 30,6 tys. funtów rocznie wobec 20,9 tys. funtów). Do najlepiej płatnych branż zaliczają się: sektor finansowy (35,2 tys. funtów rocznie) i działy IT (34,9 tys. funtów). Bardzo dobrze są płatne stanowiska związane z rozwojem oprogramowania (34,8 tys. funtów), budownictwem (30,5 tys. funtów) i produkcją (29,9 tys. funtów). Gorzej zarabiają osoby zajmujące się sprzedażą (25,9 tys. funtów) i edukacją (24,6 tys. funtów).
Z analiz PayScale wynika, że pensja elektryka z 16-letnim stażem może sięgnąć blisko 89 tys. funtów. Pracownik sklepu po 5 latach zatrudnienia dostanie blisko 40 tys. funtów, a mechanik świadczący usługi od 12 lat – ponad 80 tys. funtów. Aby zarabiać 43 tys. funtów w restauracji, trzeba obsługiwać klientów przez 8 lat, a na ponad 57,5 tys. funtów pensji pielęgniarki należy pracować przez 10 lat. Gorsze zarobki ma księgowy; po trzech latach pracy dostanie 32 tys. funtów.
Rozważając wyjazd zarobkowy, warto uwzględnić opłaty za mieszkanie. Szacuje się, że dzienny koszt zakwaterowania w Wielkiej Brytanii wynosi 5,35 funta. Tygodniowo daje to 37,45 funta.
Może cię zaineresować: Praca w Holandii. Jak przygotować się do wyjazdu
Obywatele Unii Europejskiej mogą legalnie pracować i przebywać na terenie Wielkiej Brytanii. Duża część Polaków z tej grupy pobiera różnego rodzaju świadczenia: zasiłki na dzieci, ulgi podatkowe na dzieci, które nie żyją w Wielkiej Brytanii oraz zasiłki dla osób o najniższych dochodach. Pod tym względem brytyjski rząd traktuje nas na równi ze swoimi obywatelami, jednak premier David Cameron chce ograniczyć w prawach obcokrajowców, którzy nadużywają swoich przywilejów. Jeżeli uda mu się zmienić przepisy na niekorzyść imigrantów, zaostrzone prawo obejmie cudzoziemców, którzy dopiero rozpoczną pracę w UK.
Szacuje się, że 13 tys. polskich rodzin pobiera zasiłki na dzieci, które nie mieszkają na terenie Wielkiej Brytanii. Zajmujemy również pierwszą pozycję na wyspach wśród imigrantów korzystających z ulg podatkowych.
Źródła: gov.uk, bbc.com, monster.co.uk, ons.gov.uk, livingwage.gov.uk, polskieradio.pl, oanda.com
Podcasty
Playlisty tematyczne
