Do 2011 r. Polacy wyjeżdżający do Wielkiej Brytanii musieli rejestrować się w Home Office, urzędzie specjalizującym się w obsłudze imigrantów pracujących na wyspach. Teraz każdy obywatel EOG może wyrobić sobie rezydencję tymczasową (registration certificate). Ten dokument przydaje się, kiedy chcesz założyć konto w banku albo zamierzasz podpisać umowę o pracę stałą. Niestety, certyfikat jest odpłatny.
Osoby poszukujące pracy mają dostęp do samoobsługowego, bezpłatnego serwisu Universal Jobmatch (www.gov.uk/jobsearch). Oferty pracy na terenie Irlandii Północnej znajdziemy na www.jobcentreonline.com. Oprócz tego warto odwiedzić stronę europejskich służb zatrudnienia (www.eures.europa.eu).
Jeżeli zdecydujesz się na skorzystanie z pomocy agencji zatrudnienia, nie płać za usługę. W Wielkiej Brytanii agencje pośrednictwa pracy mają zakaz pobierania od pracowników opłat. Mogą natomiast zażyczyć sobie, żebyś sfinansował(-a) szkolenie, badania lekarskie lub obsługę administracyjną. Listę agencji posiadających licencję Departamentu Pracy i Emerytur znajdziesz na stronie www.rec.uk.com, pod adresem www.companieshouse.gov.uk lub w Brytyjskiej Izbie Handlowej. Korzystaj wyłącznie z licenjonowanych agencji. W przeciwnym razie możesz trafić na fikcyjną ofertę pracy, która np. przekieruje cię na płatną infolinię.
W przeciwieństwie do Polski, w brytyjskim CV nie umieszczamy zdjęcia, adresu zamieszkania, daty urodzenia oraz informacji o stanie cywilnym. Dokument powinien zajmować maksymalnie dwie strony znormalizowanego maszynopisu.
Przeczytaj również: Praca za granicą. Ile zarobisz w Wielkiej Brytanii
W UK obowiązują umowy o pracę, jednak mogą one być zawarte na piśmie lub ustnie. W ciągu dwóch miesięcy od momentu zatrudnienia, pracodawca powinien przedłożyć ci oświadczenie („written statement of employment par
ticulars"), które będzie zawierało najważniejsze informacje o warunkach pracy, m.in. na temat wynagrodzenia, godzin pracy, dnia rozpoczęcia pracy, urlopu i okresu wypowiedzenia.
Najczęściej spotykane rodzaje umów to: umowy o pracę w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, umowy na czas określony, umowy dla pracowników zatrudnionych przez agencję i umowy bez określenia wymiaru czasu pracy (zero hour contracts), czyli odpowiedniki polskich umów cywilno-prawnych, które są zawierane w przypadku drobnych zleceń.
Średni tygodniowy czas pracy osoby, która ukończyła 18. rok życia, nie może przekroczyć 48 godzin tygodniowo. W przypadku osób niepełnoletnich, tydzień pracy ma maksymalnie 40 godzin. Jeżeli pracujesz min. 6 godzin dziennie, przysługuje ci 20-minutowa przerwa.
Osoby pracujące o niskich dochodach mogą ubiegać się o zasiłek (Working Tax Credit). Rodziny i osoby samotne mają prawo do pobierania świadczeń z ubezpieczeń społecznych (Benefit cap). Ich wysokość nie może przekroczyć obowiązujących limitów.
Odpowiednikiem polskiego NFZ-u jest brytyjski NHS. Instytucja ta działa bardzo sprawnie, a placówki medyczne są wyposażone w nowoczesny sprzęt. Każda osoba przebywająca na terenie Wielkiej Brytanii dłużej niż pół roku musi płacić podatek. Jego wysokość jest uzależniona od dochodów.
Źródło: eures.praca.gov.pl
Podcasty
Playlisty tematyczne
