Pozew rozwodowy może być złożony do sądu przez każdego z małżonków, jeżeli między nimi występuje trwały i zupełny rozkład pożycia. Sąd rozważa również kwestię winy jednego z małżonków w rozkładzie pożycia, ale na zgodne żądanie małżonków może zaniechać orzekania o winie, co równa się temu, jakby żaden z małżonków nie był winny rozkładu pożycia.
Wina rozkładu pożycia ma znaczenie dla późniejszego obowiązku płacenia alimentów. Małżonek, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, może żądać alimentów, jeżeli znajduje się w niedostatku. Zakres tych świadczeń powinien odpowiadać usprawiedliwionym potrzebom małżonka uprawnionego oraz jego możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Przepisy nie precyzują dokładnie, co oznacza "niedostatek," ale sąd w swoich orzeczeniach bierze pod uwagę pełne wykorzystanie możliwości w celu uzyskania dochodów niezbędnych do zaspokojenia własnych potrzeb uprawnionego małżonka.
W przypadku, gdy jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, małżonek niewinny może żądać alimentów, jeżeli rozwód znacząco pogorszył jego sytuację finansową, nawet jeśli nie występuje niedostatek.
Jeśli obowiązek płacenia alimentów spoczywa na małżonku, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, to zasada mówi, że ten obowiązek wygasa po pięciu latach od orzeczenia rozwodu. Jednak termin ten może ulec przedłużeniu tylko w przypadku wyjątkowych okoliczności.
Warto pamiętać, że konkretne przypadki mogą różnić się od siebie, a ostateczne orzeczenie w sprawie alimentów zależy od decyzji sądu, uwzględniającego wszystkie istotne czynniki i okoliczności.
Podcasty
Playlisty tematyczne
